süslü sözler söylemek.duygularınızı yoğun yaşadığınız bir zamanda hislerinizi anlatmak duyurmak isteyebilirsiniz. bu normal bir durumdur. dikkat edilmesi gereken şey bu duygularınızı kime anlattığınızdır.kendinize; duyguları pas tutmuş, his yoksunu bir dinleyici seçtiyseniz vay halinize! dinler, dinler, dinler ve ardından küt diye lafı yapıştırıverir:-edebiyat yapıyorsun!nedir yani? hislerimizi bilimsel makale şeklinde mi anlatalım? i̇çimizde meydana gelen depremlerin şiddetini mercalli ölçeği ile ölçüp öyle mi söyleyelim? velhasıl derdin de bir değeri vardır. değerini bilenler tarafından dinlenilmesi gerekir. aksi takdirde değeri kalkabilir.
içinde yaşadığın duygu yoğunluğunu bilimsel veri açıklar gibi kesin kelimelerle anlatmaktan ziyade daha yumuşak ve kişiden kişiye anlamlar kazanacak edebi terimlerle anlatmaya insanlarımız edebiyat yapıyorsun demeye başladı.
bir yerde de haklılar. edebiyat duygu ve duyguların dışa vurumu temeline dayanan bir sanattır ve bu sanat dalında nasıl her branşın kendine has sanatseverleri varsa duygularınızı dışa vururken karşınıza alacağınız kişiye de çok dikkat etmeniz gerekir. çünkü sadece bakan biri tabloda ki sanatçılığı göremez ona göre bir kağıda atılmış iki çizikten ibarettir. ama görmek için bakan biri tablodaki en ince detayı bile anlar.
yani gerçekten dinlemek için karşınızda olan insan her kelimenize önem verir ve daha siz sözün sonuna gelmeden ne diyeceğinizi bilir. ama gerçekten orda yanınızda olmayan kişi de 'aman! ne edebiyat yaptın.' der başından savar bir hareketle, size bir darbe daha vurur. olan yine size olur. bu sebepten arkadaşlık seçim olabilir ama dost allah'ın size verdiği en büyük hediyelerden biridir.
(bkz:unutma ne dağıtırsan dağıt sonucunda mutlaka sen toplarsın.)
