aile terbiyesi

terbiyenin temelidir.

eğitim ailede başlar.

genellikle çocuğa aile tarafından verilen eğitim şeklinde algılanan durumdur. lakin aileye kimin terbiye vereceği konusu ise henüz açıklığa kavuşturulamamıştır.

aile terbiyesinden mahrum kalan çocuklar ergenlik çağına yaklaştıklarında genelde ebeveynlerin kafası dank eder ve "en iyisi biz bu çocuğu imam hatip'e gönderelim, bari orada adam olsun!..." derler onların vesileleriyle "artık imam hatip'lerde bozuldu!.." vb cümleleri yadırga(ya)mayız!..
(bkz:ağaç yaşken eğilir)

son dönem çoçuklarından pek çoğunun mahrum kaldığı terbiyedir.

armut dibine düşer sözünün bir nevi kaynakçası.

etiketinin oluşması.

günümüzde önemini yitirmiş bir konu. aile terbiyesi, o da ne ki?

ortalığa bakılırsa baya azaldığı söylenebilecek durm..ama az da olsa iyi yetiştirilmiş hayırlı çocuklar var.

aile terbiyesi yoksa eğer bazı duygular eğitimle kesinlikle verilemez.
bazı duyguları yaşayarak uygulayarak öğrenmemiz gerekir, kanımıza işlemesi gerekir.