insan ve oruç – dertli sözlük
insan ve oruçoruç, ruhun sesi gelir her yılgümüş topuklarını dokundurur kalbimizevücut dönmeğe başlar bir tapınağa kurban gibiyapılır örtülür uçurumları yakan dualardanten ruhun avuçlarının içindehilkat günlerinin yeniden oluşun terlerini dökeri̇nsan gecesini değiştirir gündüzüne ererbir mevsime döndürür zamanı hiç değişmeyeni̇nsanın olma vaktidir bu erme fırsatıruh emzirir anne gibi yeri göğü fecriyeni bir insan gelip nöbete duracaktıreskisi çürümüş bir heykel gibi devrildiğindeney oruç, diriltici rüzgâr, i̇slam baharıes insan ruhuna inip yüce ilham dağındankevser içir, âbıhayat boşalt kristal bardağındansusamış ufuklara insan kalbinin ufuklarına (*)