mevlana'nın, "cesedine yağlı, ballı şeyleri az ver. çünkü tenini aşırı besleyen, nefsânî arzulara düşüyor ve sonunda rezil olup gidiyor. rûha mânevî gıdâlar ver. olgun düşünüş, ince anlayış ve rûhî gıdalar sun da, gideceği yere güçlü, kuvvetli gitsin!" sözünden yaptığımız çıkarımdır ki; ruhun gıdası manevi gıdalardır. din, tefekkür, nezaket, ilim...ahlak'tır.
kuranı kerim'dir.
ehli iman ve ehli dünyayı , kuran-ı kerim mi yoksa müzik mi , diyaloğuna sokan mevzudur.ben daha geniş manada düşünülmesi kanaatindeyim.ruhun gıdasını bilmek için ihtiyacını bilmek gerekir.ruhun ihtiyaçları ise gerçek sevgi,gerçek muhabbet,gerçek güzelliktir.işin özü ruhun gıdası allah'ı zikir ve hatırlamaktır.kuran-ı kerim bunu pek tabii ki yapar.eğer ki müzik de kalbine allah zikrini sokuyorsa o da ruhun gıdasıdır.
müziktir diyenler tek pencereden bakmış olurlar, ruhun gıdası ruha ihtiyaç duyduğu manevi hazzı tattırmalıdır, bu musiki ile kur'an tilaveti ile tefsir okumaları ile dost sohbetleri ile de olabilir. yeter ki ruh bu gıdayı alacak yumuşaklıkta olsun, hilm sahibi olsun
kitaptır.
obezite olmuş ruhlara göre müziktir. halbuki muhabbet.
tefekkür.
(bkz:zikir)
